Lief Lichaam…

Hoe is het met je?

Het leek me tijd om eens een brief aan je te schrijven…
Gewoon, omdat het even tijd is om schoon schip te maken.

Je bent al altijd voor mij en nog steeds negeer ik je zo vaak en veel…
Ik werk daaraan… meer en meer… weet je dat? Ik geloof het wel…

Ik besef me dat je heel wat te verstouwen hebt gehad tijdens ons leven samen.
Als kind was ik niet eens echt aanwezig in jou. Ik liep ‘op eieren’ en ik zweefde meer rond dan dat ik werkelijk verbonden was met jou. Ik had eigenlijk geen idee dat ik jou belichaamde.
Met hardheid en fysieke training heb ik geprobeerd dit te verbeteren.

Vaker wel dan niet was ik onaardig tegen je, heb ik je verteld dat je niet goed genoeg was.
Er was eigenlijk altijd wat mis met je. Als het niet iets was wat ik je vertelde, dan was het wel iets wat ik geloofde aan anderen over je te zeggen hadden.

Ik heb je verteld wat jij voor mij moet doen, in plaats van jou te vragen wat jij zou willen doen.
Ik heb je vaker verteld hoe ik wil dat jij er uit ziet in plaats van jou te vragen hoe jij er uit wilt zien…
Ik heb vaker geprobeerd uit te vogelen hoe ik bepaalde dingen in en aan jou kan veranderen, in plaats van jou toe te laten om mij te laten zien wat jij nodig hebt.
Ik heb vaker geprobeerd jou te veranderen in plaats van jou te laten veranderen.

Wat dacht ik…? Wat maakte dat ik jouw eigen bewustzijn in mijn leven zo ontkend heb?

Elk moment als we samen wakker worden, bewegen en zijn in deze wereld, ben jij daar.
Onvoorwaardelijk… Je bent al altijd.
Ik wil je graag even zeggen dat dat eigenlijk heel bijzonder is… en ik wil je er graag voor bedanken.

Na alles wat ik je heb aangedaan heb je me er nog steeds niet uitgegooid en mag ik nog steeds elke ochtend in jou wakker worden en ‘mijn’ ogen openen.
Na alles wat ik van je gevraagd heb ben je nog steeds lief voor mij en geef je mij nog steeds exact wat ik vraag.
Als ik je oprecht vraag om iets te doen, dan doe je het, zonder twijfel.
Als ik je veroordeel, creëer en vergroot jij het oordeel wat ik over jou heb. Ook zonder twijfel…

Ik bied mijn excuses aan voor alle keren dat ik te veel gegeten heb, terwijl jij allang aan gaf dat je genoeg had.
Ik bied mijn excuses aan voor alle keren dat ik te ver gegaan ben met wat dan ook en je misbruikt hebt.
Ik bied mijn excuses aan voor alle oordelen en destructieve gedachten die ik heb ingeroepen en op jou gebotvierd heb.
En nog meer… echter, laat me het niet te dramatisch maken. We weten allebei wel waar ik het over heb.

Jij hebt niet zo’n mening over wat ik denk en volgt mijn orders op… Ook weet jij dat het anders kan en je laat me dat soms ook genadeloos merken.

Je hebt dingen gecreëerd die me beter naar je hebben laten luisteren.
Ik ben er achter gekomen dat dat eigenlijk altijd signalen waren om mijn bewustzijn wakker te maken.

Pijn, blessure, ziekte en ongemakken… het is allemaal wel de revue gepasseerd.
Dat was lang niet altijd zo prettig omdat ik niet echt wist hoe ik het moest en kon interpreteren.
Ook maakte ik de antwoorden en conclusies van deze realiteit waardevoller dan de informatie die jij me gaf, zodat ik daarmee al meteen voorbij ging aan wat jij te zeggen had…
Jij bleef maar kletsen en signalen geven en gaf nooit op.

Sorry… en dank je 🙂

De afgelopen jaren heb je me ongelofelijke dingen laten merken..
Het is mij duidelijk geworden dat je me ondersteund als ik daarom vraag. Je geeft me informatie over mij en over anderen. Je geeft me aan wat jij nodig hebt om fijn te functioneren en om mij lekker in m’n vel te laten zitten.

Jouw gave om jou, mij en anderen te helen is van onschatbare waarde en potentie.
Je heelt anderen al door je aanwezigheid… overal waar we gaan en zijn, zonder iets te doen…
Een gave die heel lang onbewust is gebleven voor mij. Sorry dat ik dat ooit geïnterpreteerd heb als een klacht, ziekte of iets wat niet goed aan je was. Ik wist niet beter…
Inmiddels kunnen we er samen beter en beter mee om gaan en ik dank je voor deze connectie en samenwerking. Hoe wordt het nog beter?

Ook, als jij een snee of verwonding hebt, dan heel jij… Hoe fantastisch is dat eigenlijk?
Jij doet dat gewoon… Jij bent in staat te veranderen en transformeren als geen ander.
Wat liet me ooit denken dat jij niet alle kracht en mogelijkheden hebt om alles wat gaande is in jou te helen?
Wat liet me ooit denken dat wij samen niet alle kracht hebben om alles wat gaande is met ons te helen?

Wat is er nu mogelijk?

Hoe zou het zijn als ik met meer aandacht en kwetsbaarheid naar je zou luisteren?
Hoe zou het zijn als ik jouw aanwezigheid en bijdrage aan mijn leven volledig zou erkennen?
Hoe zou het zijn als ik nooit meer “er is iets mis met mijn lichaam” zou denken en je vragen zou kunnen stellen?
Hoe zou het zijn als ik je niet meer zou zien als een klacht maar als te tofste vriend die ik me wensen kan?
Hoe zou het zijn als ik het geschenk dat jij bent voortdurend zou zien en erkennen en volledig zou omarmen?
Wat zou ik nog meer te weten kunnen komen?
Wat heb je nog meer te vertellen?

Lief lichaam… Dank je…

Liefs, Merlijn