Over ‘dankjewel’ zeggen en het ontvangen van ware en kunstmatige dankbaarheid…
Wat als je het allemaal zou ontvangen?
Een tijdje geleden had ik een gesprek met een vriendin van mij. Ik vertelde haar dat ik super dankbaar was voor wat zij de afgelopen jaren voor mij geweest is en gedaan heeft. Haar eerste reactie was: “Huh? Oh… Ik heb me helemaal niet gerealiseerd wat dat voor je betekende”. Ze bedankte mij voor het vertellen, omdat ze zich dat niet helemaal besefte. Ik zei: “Graag gedaan. Ik meen het echt!” Toen zei zij weer: “Ja… eh… fijn… Kunnen we nu dan stoppen?!?” Toen stopte we. Dat was net iets te veel dankbaarheid.
Hoeveel mensen ken jij die hoogst oncomfortabel worden wanneer je “dank je” zegt? Inclusief… jezelf?
Antwoord je met “geen dank” of “tis niks” of “tis ok” of “geen probleem” of “geen zorgen” of wellicht “graag gedaan”…? En… wil je eigenlijk heel snel wegrennen? Of je onzichtbare barrières optrekken, omdat het te veel is om… te ontvangen?
Het mooie van ware dankbaarheid is, het vergt geen oordeel. Het is een ruimte… Een rijke, volle ruimte van overvloed, die voor veel mensen – inclusief mijzelf bij tijd en wijle – moeilijk is om te ontvangen, omdat we zo gewend zijn om te functioneren vanuit ‘juist’ en ‘verkeerd’ en ‘niet ontvangen’.
Ware dankbaarheid ontvangen kan voor velen bijna ondraaglijk zijn, aangezien er maar weinig mensen mee zijn opgegroeid en het tijdens ons leven aan alle kanten verdraaid is.
Soms duurt het even om het door de filters en barrières heen te laten dringen die we om onszelf heen gebouwd hebben. En met die muren op z’n plek kan het moeilijk zijn om werkelijk dankbaar te zijn en dankbaarheid aan anderen uit drukken.
Waar is dat ware besef van dankbaarheid verdraaid geraakt? Ik weet zeker dat het op veel meer manier verdraaid is dan dat ik in een simpele blog kan omvatten…
Bijvoorbeeld…
Ik was als kind geen makkelijke prater. Misschien was jij dat ook wel niet. Mezelf met woorden uitdrukken was voor mij een van de moeilijkste dingen.
Ik weet dat ik vaak zeer dankbaar was voor het krijgen van cadeaus en dat ik liever ‘dankjewel’ dacht of mijn ogen liet spreken. Ik had liever dat ze het wel uit mijn hoofd zouden vissen en vaak moest ik er toch nog een gepaste, heftig stotterende ‘dankjewel’ uitpersen.
Hoeveel van jullie moesten als kind verplicht “dankjewel” zeggen? Wellicht voor dingen die je niet leuk vond, niet eens om gevraagd had of voor iets wat je niet begreep. Het is groots om kinderen te laten zien wat dankbaarheid is EN er is een verschil in ‘dankbaar zijn’ en ‘dankbaar doen’, wat vaak niet begrepen wordt.
Door alle dikke oordeel meuk heen zijn velen van ons geforceerd om dank uit te spreken en dankbaar te ‘zijn’ onder de bezwering van andermans projecties en verwachtingen. Dat is dankbaar doen.
Hoeveel van jullie konden tijdens die situaties ook nog eens de gedachten aanvoelen, lezen en horen van de persoon die een luid en duidelijk “dankjewel” van jou verwachtte? Was dat waar geven en ontvangen van dankbaarheid…? Was dat een dankbaar wezen zijn? Of was dat een goed en gepast kind moeten spelen?
is het je ooit opgevallen dat dat verschillende ‘dank je’s’ anders aanvoelen? Veel mensen gebruiken ‘kunstmatige dankbaarheid’ . Het is geen ware dankbaarheid. Ware dankbaarheid herken je meteen wanneer mensen het werkelijk zijn en menen. En je weet het meestal ook meteen wanneer mensen het niet menen, dankbaar doen of dankbaar moeten zijn. Het voelt anders… De energie is anders. Herken je dat?
Zou je denken dat alles wat hierboven staat wellicht een beetje boel verwarring heeft achter gelaten in jouw wereld? Wat het geven en ontvangen van ware dankbaarheid lastiger gemaakt heeft? De energie -hoe het voelt- komt altijd eerst. Als de woorden niet overeen komen met die bepaalde energie of dat gevoel, dan kan dat grote verwarring in jouw wereld creëren, wat onbewust barrières omhoog trekt en ontvangen niet toelaat…
Geven is meestal niet het probleem… Mensen houden er over het algemeen van om te geven. Het is ware dankbaarheid en ontvangen waar men onbekend en oncomfortabel mee is.
Wat is gemakkelijker om te ontvangen? Ware dankbaarheid en geforceerde en kunstmatige dankbaarheid? Alle twee kunnen ze met gemak ontvangen worden. Het herkennen van beide energieën zal een begin zijn om dit te verhelderen en makkelijker te maken.
Wat als je alle ‘dankjewel’s zou ontvangen? Of ze nou waar zijn of niet…?
Als je alles ontvangt wat jouw kant op komt, zal je het eerder merken als anderen werkelijk dankbaar zijn voor jou. Dat is misschien wel meer dan dat je je nu realiseert… Wanneer je dankbaarheid ontvangt en het waarlijk binnen laat, zal alles wat nog wacht op jou om het te ontvangen uitgenodigd worden om te verschijnen, zodat je het alsnog kunt ontvangen. En je zal een grotere uitnodiging voor ware dankbaarheid worden dan dat je al bent…
Als jouw capaciteit om te ontvangen groeit, gebeurt dat ook met je capaciteit om dankbaar te zijn.
Wat is er nog meer mogelijk als je jouw barrières omlaag houdt wanneer anderen je danken? Ook al is het voor je vriendschap, jouw aanwezigheid? Jouw zijn? Het geschenk dat jij aan hun leven bent?
En het zou ontvangen, ontvangen, ontvangen…?
“Dank je.. :-)”
Als het verleden het verleden zou blijven…
Hoe veel dankbaarheid voor JOU ben jij welwillend om te ontvangen…? Van nu af aan?
Geef een reactie