Wat als VERANDERING nooit impliceert dat jij ‘verkeerd’ bent? Of te maken heeft met iets dat ‘mis’, ‘fout’ of ‘slecht’ met je is?
Wat is onze natuurlijke manier van zijn? Solide en vast? Of beweeglijk en veranderend?
Veranderen de moleculen van de lucht?
Veranderen en bewegen de moleculen van jouw lichaam? Zelfs wanneer je slaapt?
Stopt jouw brein ooit met af vragen en verwonderen?
Verandert jouw zijn… ooit niet?
De meeste mensen overwegen verandering pas als bewuste mogelijkheid als er zogenaamd iets ‘mis’ is. Men neemt dat als uitgangspunt als motivatie om toegang te krijgen tot eigen kracht om te veranderen.
Wat als ziekte, ongeluk, depressie enz. eigenlijk niets te maken hebben met wat het lijkt te zijn…?
Wat als al die dingen te maken hebben met zekere vaardigheden die iedereen heeft, waarvan deze realiteit ons niet echt heeft laten zien hoe we daarmee om kunnen gaan?
Bijvoorbeeld, als jij bekwaam bent om depressie, pijn of ziekte in anderen om je heen te veranderen… Wat gebeurt er als jij je daar niet helemaal bewust van bent?
Wat als veranderen een capaciteit is?
Wat als een keuze om te veranderen, nooit gemaakt hoeft te worden vanuit dat er iets ‘verkeerd’ zou moeten zijn met jou?
Waar BEN jij al de energie van verandering en erken je dat nog niet volledig?
Wat als verandering eigenlijk zou kunnen impliceren dat jij GROOT en TOP bent?
Als verandering een eindeloze mogelijkheid naar jouw grootheid zou zijn… Wat zou je dan NU veranderen?
En laat me toevoegen: veranderen voor het plezier ervan…? 😉
Geef een reactie